അമ്മായിയുടെ വീട്ടില് !! ഭാഗം -17
‘ സോപ്പിന്റെ മണം പോയിട്ടില്ലല്ലോ മോളേ….നിന്റെ ആ അസ്സലു മണം കിട്ടിയാലേ രസോള്ളു….’
‘ സോപ്പിന്റെ മണം പോയിട്ടില്ലല്ലോ മോളേ….നിന്റെ ആ അസ്സലു മണം കിട്ടിയാലേ രസോള്ളു….’
നല്ല തുടുതുടുത്ത രണ്ടു വെണ്ണത്തുടകള് അല്പം അകന്ന് ഒരു കാല് മുമ്പോട്ടും ഒന്നു
കവിളിലും മുലകളിലും മാറി മാടി തടവിക്കൊണ്ട് അയാള് ചോദിക്കുന്നു.
അഛനും രാമേട്ടനും കൂടി ഒരു ബ്രാണ്ടിക്കുപ്പിയുടെ അടപ്പു തുറക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പോള്
പുല്ലിന്പുറത്ത് നീട്ടിവെച്ചിരുന്ന ഒരു കാല് മടക്കിയിട്ട് അവള് അരപ്പാവാട മാറ്റി ഒന്നു ചൊറിഞ്ഞു. ഉറുമ്പോ മറ്റോ ആവാം. അപ്പോഴാണെന്റെ കണ്ണുകള് അവളുടെ തടിച്ച തുടകളില് പതിഞ്ഞത്. മുട്ടുയര്ത്തി വെച്ചപ്പോള് നീലപ്പാവാടയും അതിനടിയിലേ പെറ്റിക്കോട്ടും അരവരേ ഊര്ന്നു കിടന്നു. ഇപ്പോള് നേരേ അവളുടെ മുമ്പില് ചെന്നു നിന്നാല് അവളുടെ ഷഡ്ഡിയും തുടയിടുക്കും കാണാം. ഞാനൊന്നു സങ്കല്പിക്കാന് നോക്കി. തടിച്ചു ചേര്ന്ന തുടകളുടെ ഇടയില് മൂല മടങ്ങിചുളുങ്ങി കിടക്കുന്ന ഷഡ്ഡി. രോമങ്ങള് വളരാന് തുടങ്ങിക്കാണണം, കാരണം, കാലിന്റെ മുട്ടിനു താഴെ നീലച്ച രോമങ്ങള് സമൃദ്ധിയായിട്ടുണ്ട. തെങ്ങില് ചാരിയിരുന്നപ്പോള് അല്പം ചുളുങ്ങിയകന്ന അയഞ്ഞ ബ്ലൗസിന്റെ ഇടയിലൂടെ പെറ്റിക്കോട്ടിന്റെ വെളുപ്പും മുലകളുടെ ഉയര്ച്ചയും കാണാം.
രാവിലേ വാണിയന് രാമന്റെ വീട്ടില് ആദ്യം പശുവിനേയും കൊണ്ട് ചെന്നത് ഞാനായിരുന്നു. ആ നാട്ടുമ്പുറത്ത് പശുക്കളുടെ കൃത്രിമ ഗര്ഭോല്പാദനത്തിനു ഒരു വഴിയും ഇല്ലായിരുന്നു. മൃഗ ഡോക്ടര് ഒരു കേട്ടു കേള്വി മാത്രം. പിന്നെ പശുക്കളേ ചവിട്ടിക്കാന് ആകെ ഉള്ള ഒരു മാര്ഗ്ഗം രാമന്റെ വിത്തുകാള മാത്രം. രാമന്റെ വീട്ടില് എണ്ണയാട്ടുന്ന ചക്കുണ്ട്. രാവിലെ കടിയിളകിയ പശുക്കളേ ഭോഗിച്ചു സുഖിക്കുന്ന വിത്തുകാളയുടെ ആകെയുള്ള ജോലി ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് ആ ചക്കും വലിച്ചു വട്ടം കറങ്ങുക എന്നതു മാത്രമായിരുനു. ആട്ടി കിട്ടുന്ന പിണ്ണാക്കിന്റെ സിംഹഭാഗവും രാമന് ഒതുക്കത്തില് മാറ്റും തന്റെ കാളക്കു വേണ്ടി. അങ്ങനെ രാമനും കുടുംബവും ആ കാളയുടെ അണ്ടിയുടെ ബലത്തില് ജീവിച്ചു പോന്നു. ഒരു ജോലിക്കാരനുണ്ട്, തമിഴന് മുത്തു. അവനാണു കാളയുടെ മേല്നോട്ടം.
പോയി. ആ വീട്ടിലുള്ളവരുടെ ഇഷ്ടം സമ്പാദിക്കാന് ഞാന് കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചു. കോളേജില് നിന്നും വന്നു കഴിഞ്ഞാല് എളേമ്മ എനിക്ക എന്തെങ്കിലും ജോലി കണ്ടു വെച്ചിരിക്കും. എളേമ്മ പറഞ്ഞ ജോലിയൊക്കെ ചെയ്തുകൊടുത്തു. ഒരിക്കല് തേങ്ങാ പറിച്ചു കൊടുത്തു. വെള്ളം കോരല് എന്റെ ദിനചര്യയായി. വല്ലപ്പോഴും ദൂരെ നിന്നു മാത്രം അഭിരാമിയേ ഞാന് കണ്ടു.
പെട്ടെന്നവള് ഓടി എന്റെ അടുത്തു വന്നു. പിന്നെ ഇടനാഴിയില് നിന്നും തലപുറത്തേക്കിട്ട് ചുറ്റും നോക്കി. എന്നിട്ടു ഗദ്ഗദത്തോടെ പറഞ്ഞു.
‘ രാജുമോനേ… അവളു ചുമ്മാ വളാവളാ പറയത്തേ ഉള്ളു… പാവാ… മനസ്സിലൊന്നുമില്ല…പെമ്പിള്ളേരൊള്ളതുകൊൊള്ള പേടീം കാണും… എനിയ്ക്കുനിന്നെ അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് ല്ലേ ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടു വന്നേ… നീയതിന് അത്താഴപ്പട്ടിണി കെടക്കേണ്ട് കാര്യമൊന്നുമില്ല… ‘
വിറക്കുന്നു. എനിക്കപ്പോള് ഒരു ആവേശമായിരുന്നു. അമ്മ അറിയാതെ ഞാന് മെല്ലെ കതകു